امروزه سازمان ها و به خصوص مراکز تحقیق و توسعه با مساله انتخاب سبد پروژه در شرایط عدم قطعیت مواجه اند. علاوه بر این در بیشتر تحقیقات گذشته زمان بندی سبد پروژه به صورت مجزا پس از انتخاب آنها صورت می گیرد که به کاهش کارایی مدل می انجامد. ازاین رو در این پژوهش، یک مدل برنامه ریزی عدد صحیح غیرخطی برای مساله چندهدفه انتخاب و زمان بندی همزمان با اهدف ماکزیمم سازی ارزش کنونی خالص مورد انتظار و مینیمم سازی ارزش کنونی واریانس درآمد کل پروژه ها ارائه می شود. همچنین درآمد سالانه پروژه ها دارای خودهمبستگی است و از مدل سری زمانی مناسبی پیروی می کند. از مزایای مدل پیشنهادی، در نظر گرفتن ریسک ناشی از عدم قطعیت موفقیت پروژه ها و درآمد آنها و نیز ریسک ناشی از کمبود بودجه است. با توجه به پیچیدگی زیاد آن به خصوص برای مسائل بزرگ، الگوریتم های ازدحام ذرات، شبیه سازی تبرید و ژنتیک ارائه شده و کارایی آنها در یک مثال فرضی مقایسه می شود. نتایج حاصل، بیانگر برتری نسبی الگوریتم شبیه سازی تبرید از نظر کیفیت جواب و زمان اجراست. سرانجام مدل پیشنهادی با پیاده سازی در یک شرکت دانش بنیان در دانشگاه فردوسی مشهد اعتبارسنجی می شود.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

1یکی از کلیدی ترین مسایل خدمات بهداشت و درمان، خصوصاً خدمات اورژانسی، مسایل زﻣﺎن بندی و توالی عملیات می باشند که تاثیرشگرفی در افزایش بهره وری سیستم های بهداشت و درمان دارند. ﺗﻤﺎیﻞ ﺑﻪ اﺗﺨﺎذ ﺗﺼﻤﯿﻤﺎﺗﯽ ﺑﺎ ﻫﺪف ﮐﻤﯿﻨﻪ ﻧﻤﻮدن زﻣﺎن ﺻﺮفﺷﺪه ﺑﺮای اﻧﺠﺎم فعالیت های درمانی، از ﺟﻤﻠﻪ دﻻیﻞ ﻣﻄﺮحﺷﺪن ﻣﺴاﻟﻪﻫﺎی زﻣﺎن بندی اﺳﺖ. زﻣﺎن بندی ﻣﻨﺎﺳﺐ، ﻫﺰیﻨﻪﻫﺎی مربوطه را در مراکز مختلف بهداشت و درمان ﺗﺎ ﺣﺪ زیﺎدی ﮐﺎﻫﺶ ﻣﯽدﻫﺪ. با توجه به برخی شرایط بحرانی، مهم ترین مساله مطرح در موضوع خدمات درمانی، زمان بندی مناسب برای تخصیص منابع خصوصاً بخش مراقبت های ویژه (I.C.U) به بیماران جهت تکمیل فرایند درمانی بوده و همواره چالش اصلی کلیه بیمارستان های تخصیص یافته به بیماران بدحال بوده است. در پژوهش حاضر، مدلی جهت زمان بندی کارها و برنامه ریزی پرسنلی بخش I.C.U با هدف کمینه سازی زمان بندی انجام کار، بیشینه کردن سود حاصل از تعداد بیماران خدمات رسانی شده، کمینه سازی هزینه های استفاده از منابع بیمارستانی و افزایش رضایت بیماران و پرسنل در این مراکز ارایه شده است. از طرف دیگر، فرآیند سودآوری بیمارستان ها از بخش I.C.U (تعداد بیماران درمان شده) نیاز به  برنامه ریزی و زمان بندی مناسب فعالیت های درمانی تحت عدم قطعیت کارها قرار دارد و استفاده از منطق فازی یکی از رویکرد های جدید در کنترل این عدم قطعیت ها است. نتایج به دست آمده از زمان بندی و برنامه ریزی فعالیت های اجرایی قبل و بعد اتاق عمل در یک مطالعه موردی نشان داد که با به کارگیری رویکرد حل پیشنهادی، تعداد بیماران دریافت کننده خدمات به صورت میانگین به میزان 17 درصد افزایش می یابند.

انتخاب روش های ساخت، نحوه تخصیص منابع اهمیت زیادی در کنترل پروژه دارد. مسیله زمان بندی پروژه با منابع محدود در چندین حالت اجرایی (MRCPSP) موضوعی مطرح در مدیریت پروژه است. توسعه مدل فوق برای پروژه های ساخت، به دلیل وجود فضای غیرقطعی، امری مهم به نظر می رسد. برای نمایش عدم قطعیت مدت زمان انجام فعالیت ها و تاخیر بین آن ها، از منطق فازی استفاده شده است. در این مقاله به بررسی این مسیله پرداخته و با ارایه یک الگوریتم هوشمند ترکیب شده از مجموعه های فازی و الگوریتم ژنتیک (GA)، زمان بندی صورت گرفته است. مسیله MRCPSP فازی را می توان زمان بندی مجموعه ای از فعالیت ها باهدف یافتن یک روش اجرایی و توالی زمانی مناسب برای انجام فعالیت ها در نظر گرفت؛ به طوری که محدودیت های منابع (منابع تجدید پذیر و منابع تجدید ناپذیر) و نیز محدودیت های پیش نیازی به طور هم زمان ارضا گردند و زمان تکمیل پروژه کمینه شود. در گام اول مسیله مذکور مدل سازی ریاضی می شود و سپس، اقدام به کدنویسی مدل مسیله با استفاده از الگوریتم فراابتکاری GA در نرم افزار Matlab و حل مدل ریاضی مسیله می شود. نتایج حاصل از پیاده سازی این الگوریتم بر روی مسایل استاندارد سایت PSPLIB، در مقایسه با نرم افزار GAMS، حاکی از عملکرد موفق الگوریتم GA تلفیق شده با مجموعه های فازی است. رویکرد بکار گرفته شده در این پژوهش می تواند به سادگی قابل استفاده توسط مدیران و برنامه ریزان پروژه باشد. این امر موجب جلوگیری از خطاهای انسانی مسیول کنترل پروژه در تسطیح منابع می شود و راهی به سوی زمان بندی بهینه پروژه است.

انحرافات در یک پروژه ساخت، به اندازه ای مهم است که سال ها روش های گوناگونی برای اندازه گیری آنها ارایه شد. طول زمان کسب شده یکی از این روش هاست. این روش، شاخص های ارزیابی پروژه را تنها با در نظر گرفتن روند زمان گذشته، در مقایسه با برنامه مبنا می سنجد و عوامل دیگر را نادیده می گیرد؛ همین امر، به ازدست رفتن بسیاری از اطلاعات برای راهنمایی مدیران منجر می شود. در این پژوهش فرآیندی ارایه می شود که در آن امکان توسعه شاخص های ارزیابی زمان در روش طول زمان کسب شده، با به کارگیری شاخص های کلیدی کیفیت اجرای پروژه، به گونه فازی و با مبنای ریسک های مهم تر شناسایی شده، به وجود می آید. نخست، ریسک ها بر پایه استاندارد پی ام باک شناسایی شدند و مدیران پروژه، مهم ترین آنها را انتخاب کردند؛ سپس دو شاخص کلیدی تجهیز پروژه و عملکرد اجرا بر پایه ریسک ها طراحی شدند. شاخص ها دوباره به مدیران ارایه شد تا اثر آینده آنها بر پروژه مشخص شود؛ بنابراین با ایجاد متغیرهای زبانی فازی، دو شاخص به گونه فازی، به طول زمان کسب شده وارد شدند و آن را توسعه دادند. این فرآیند بر مورد مطالعاتی شبیه سازی شده، در نرم افزار Matlab اجرایی شد؛ سرانجام برای اعتبارسنجی، توسط سنجش اثر شاخص ها و مدل ارایه شده، بر زمان نهایی پروژه به دقت بالاتر مدل پیشنهادی اشاره شد که در مقایسه با تخمین زمان نهایی توسط طول زمان کسب شده است. به علاوه محاسبه شاخص DPI با روش های مختلف نشان داد روش پیشنهادی پژوهش پیش رو، دقت بیشتری نسبت به روش پژوهش دیگران دارد.

یک مسیله جریان کارگاهی با اهداف حداقل سازی زمان تکمیل و هزینه انرژی بررسی شده است. کاهش هزینه های تولید از اهدافی است که صنایع همواره در نظر دارند. بالا رفتن آگاهی عمومی نسبت به مسیله انرژی باعث ایجاد نگرشی جدید در راستای کاهش هزینه انرژی شده است. برای نزدیک ترشدن مسیله به دنیای واقعی، مسیله تحت عدم قطعیت بررسی شده است. شکاف پژوهشی موجود الهام بخش پژوهش بوده است. فرض شده که ماشین ها می توانند از سه سرعت آهسته، نرمال و سریع برای پردازش کارها استفاده کنند. در سرعت بالا میزان مصرف افزایش یافته و زمان تکمیل کاهش می یابد و برعکس. این تفاوت در سرعت به ایجاد مقادیر متفاوت و متضاد در تابع اهداف منجر می شود؛ بنابراین باید راهکاری پیشنهاد شود که علاوه بر ترتیب کار، سرعت دستگاه ها به عنوان متغیر تصمیم به صورت بهینه مشخص شوند. یک مدل ریاضی ارایه شده و سپس از الگوریتم ژنتیک مبتنی برشبیه سازی برای حل مسیله در ابعاد بزرگ استفاده شده است. به ازای هربار ارزیابی تابع هدف در الگوریتم از شبیه سازی استفاده شده است تا عدم قطعیت موجود در پارامتر زمان پردازش درنظر گرفته شود. با توجه به تصادفی بودن زمان پردازش، از مدل ارزش انتظاری برای مقابله با عدم قطعیت استفاده شده است. نتایج محاسباتی نشان می دهد که الگوریتم و رویکرد حل پیشنهادی، عملکرد خوبی دارند.

بر اساس ماده 268 قانون مجازات اسلامی، یکی از شروط تحقق سرقت حدی، عدم وقوع جرم در زمان قحطی است. بنابراین، اگر سرقت در زمان قحطی صورت پذیرد، مشمول مجازات حدی نخواهد بود. مهم‏ترین مستند افزودن این شرط به شرایط اجرای حد سرقت، روایات و ادله نقلی است. با توجه به اینکه قحط‏سالی یکی از مصادیق رایج بحران‏های اقتصادی است، پاسخ به این پرسش که آیا ملاک حدی نبودن سرقت در زمان قحطی، قابلیت تسری به سرقت در زمان دیگر مصادیق بحران‏های اقتصادی را دارد یا خیر، حائز اهمیت است. پژوهش پیش‏ رو سعی دارد با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی و منابع کتابخانه‏ای، با مطالعه و تدقیق در متون روایی، فقهی و اصولی مرتبط، امکان تسری حکم سرقت در سال قحطی را به سرقت در زمان پیدایش دیگر بحران‏های اقتصادی بررسی کند. نتایج این بررسی حکایت دارد که درصورتی که مانند فقهای عامه و برخی از فقیهان امامیه سال قحطی را مترادف با تحقق اضطرار و ملاک جعل این حکم را تحقق اضطرار برای سارق بدانیم، تسری حکم به سرقت در زمان پیدایش بحران وجود نخواهد داشت، اما بر اساس دیدگاه برخی دیگر از فقیهان امامیه که معتقد به خصوصیت داشتن زمان قحطی هستند و ملاک تشریع این حکم را امتنان از ناحیه شارع دانسته‏اند، امکان تسری وجود دارد.